این روزا چیکار میکنی؟
_ من این روزا راه میرم، نفس میکشم، به آسمون نگاه میکنم. ماه و ستاره ها رو میبینم و لبخند میزنم. به خودم توی آینه نگاه میکنم، به چشمام که سبز تر از قبل شدن. آهنگ ملایم گوش میدم، بعضی وقتا هم نوحه. فیلم نگاه میکنم و غرق میشم توی نقشِ کاراکترای محبوبم، گاهی وقتا هم باهاشون گریه میکنم یا لبخند میزنم. یه دو روزی هست که کتاب جدیدمو شروع کردم اما هنوز فرصتش پیش نیومده که بشینم درست و حسابی مثلا دو ساعت پشت سر هم غرق بشم توی داستانش. شب ها نسکافه میخورم و وبلاگ ها و کانال های بقیه رو میخونم و از کشف کردن روحیه ها و افکار بقیه لذت میبرم. با دوستای مجازیم چت میکنم و سعی میکنم با ویدیو مسیج های عجیب غریبم بخندونمشون. گاه گداری روزمره گی هامو مینویسم، گاهی هم به جای نوشتن ساعتی رو زل میزنم به سقف و با خودم حرف میزنم. با دوستام وقت میگذرونم و توی اون ثانیه هایی که کنارشونم همون جمله ی معروف همیشگیم توی ذهنم پلی میشه که رفقا رزقند، رفقا نورند. این روزا ورزش میکنم، میخوابم، کابوس و رویا میبینم، ظرف میشورم و گاهی هم جارو میکنم و در حین جارو زدن، فکر میکنم و غبار های سیاه رو از ذهن و قلبم پاک میکنم. این روزها در حال فراموش کردن خاطرات و آدمهای گذشته ام و تا حد زیادی موفق بودم، خداروشکر. اما یه حفره ی بزرگ و عمیقی رو از ته قلبم احساس میکنم که بماند..! راستش این روزها خیلی آرومن، منم آرومم. مثل همیشه آرومم اما انگار شور و هیجان زیادی توی روحم وجود داره. انگار موج های روحم به تلاطم در اومدن، من اما مثل همیشه کنترلشون میکنم تا صخره های ساحلیِ زندگیم همچنان محکم بمونن! هی دختر، ببین چقدر حرف زدم، انگار منتظر بودم یه نفر ازم بپرسه و من پشت سر هم و بدون نفس گرفتن براش حرف بزنم! به هر حال من این روزها زندگی میکنم و این زندگی با همه ی سختیش نور داره و الله نور فوق نور هست. به نظرم خدا نور زندگی من و تو وبقیه ی آدمهاست و امیدوارم هیچ زندگی بدون نور نباشه! بیا زندگی کنیم؛ نور رو دریابیم و یه پرتویی باشیم از جنس نور، پرتویی که به زندگیِ بقیه هم نور میبخشه! راستی، امروز لبخند زدی؟ :)
